کد خبر: ۱۳۰۰۶
تاریخ انتشار: ۲۶ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۲۰:۰۸
چرا دنیا برای پذیرش اتومبیل‌های خودران آمادگی ندارد

این نوابغ ماشینی

سال 2017 یک ولوو XC90 کمپانی اوبر بر اثر تصادف با یک عابر پیاده‌ی 49 ساله موجب مرگ او می‌شود. شواهد و بررسی‌ها اثبات می‌کنند عامل تصادف صددرصد عابر پیاده بوده. مردی که به‌طور ناگهانی از سایه در برابر اتومبیل خودران ظاهر شده است. در سال 2016 نیز یک راننده‌ی تسلا که اتومبیلش را در حالت خودران تنظیم کرده بود، طی تصادف با یک تراکتور جان خود را از دست می‌دهد و بررسی‌ها در این مورد نیز نشان دادند عامل تصادف منجر به فوت شخص راننده بوده، چراکه کامپیوتر خودرو بارها به او هشدار داده از حالت خودران خارج شده و هدایت اتومبیلش را شخصا بر عهده بگیرد. این دو مورد و حوادث مشابه دیگری که اتومبیل‌های خودران بخشی از آن‌ها بوده‌اند، نشان می‌دهند اگرچه این نوابغ ماشینی همه‌ی شرایط را برای حرکت پایش مهیا می‌کنند؛ اما خطاهای انسانی و اعتماد کامل انسان‌ها به هوش مصنوعی گاه تا پایان دادن به زندگی انسان‌ها پیش می‌رود.
کمی امروزی‌تر
اگر نخواهیم حضور اتومبیل‌های خودران را نادیده بگیریم، اما باید بگوییم این دسته از خودروها امروز همچنان مرحله‌ی آزمون و خطا را سپری می‌کنند و برای شرایط همه‌ی شهرهای دنیا مناسب‌سازی نشده‌اند. نمونه‌ی امروزی‌تر استفاده از هوش مصنوعی انواع سامانه‌های دستیار ترمز، هشدار عابر پیاده، محدودکننده‌ی سرعت، کنترل هرزگردی، هشدار خواب‌آلودگی، مطالعه‌ی انواع تابلوهای ترافیکی، هشدار خروج از مسیر و مواردی این‌چنین هستند که خود گاه به سبب اعتماد راننده عکس عمل می‌کنند و به‌جای نجات، بلای جان او و سرنشینان خودرو می‌شوند. حوادثی که بر اثر اعتماد تام انسان به هوش مصنوعی روی می‌دهند، اگرچه تا امروز درصد بسیار اندکی از تصادفات را به‌خود اختصاص داده‌اند، اما کاملا تامل برانگیزند. آیا می‌توان به هوش مصنوعی در خودرو اعتماد تام داشت یا مانند هواپیما باید حتما یک ناظر بر عملکرد مغز مصنوعی خودرو در نظر گرفت؟

‌چه کسی مسئول است؟
همیشه این سوال‌ها مطرح بوده که اگر بخواهیم حضور اتومبیل‌های خودران را در خیابان‌ها همه‌گیر کنیم، چه کسی مسئول خطاهای احتمالی آن‌هاست؟ از دید حقوقی می‌توان هوش مصنوعی را محکوم کرد؟ شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی اتومبیل‌های خودران تا چه اندازه مسئولیت رفتار محصولات تولیدی خود را طی دراز مدت بر عهده می‌گیرند؟
پاسخ این سوالات جز مورد سوم که در حال حاضر سه سال تعیین شده، همچنان مجهول‌اند، اما کارشناسان حقوقی در سراسر جهان اعتقاد دارند شرایط معابر شهری و جاده‌ای در حال حاضر برای پذیرش اتومبیل‌های خودران مهیا نیست و برای شروع نمی‌توان به قول معروف «بی‌گدار به آب زد». آن‌ها پیشنهاد می‌دهند در ابتدای مسیر خودران شدن ماشین‌ها یا تجهیز همه‌ی اتومبیل‌ها به سامانه‌ی انتخابی خودران، با همکاری دولت‌ها و شهرداری‌ها مسیر عبور جداگانه‌ای برای این دسته از وسایل نقلیه تدارک دیده شود و راه دوچرخه‌ها، عابران پیاده و اتومبیل‌هایی که یک انسان بر مسند هدایت آن‌ها نشسته کاملا از خودران‌ها جدا باشد. این نگاه شاید چندان به مذاق ابرکمپانی‌هایی چون گوگل یا اوبر خوش نیاید، ولی به نظر می‌رسد راه‌حل بهتری است نسبت به آنچه امروز بی‌پروا در حال آزمون و خطاست. شاید دنیا برای میدان دادن به اتومبیل‌های خودران به کمی زمان نیاز داشته باشد. نظر شما چیست؟


نظرات بینندگان